[Fic EXO]Erroneous YAOI NC CH8

[Fic EXO]Erroneous YAOI NC CH8

by Random.sin 

อี้ฟานไม่ใช่หุ่นยนต์ ที่จะไม่มีความรู้สึกขนาดที่จะไม่เกิดอารมณ์เมื่อเห็นภาพพวกนี้ ใช่เขาเป็นมนุษย์มีอารมณ์ได้ ปลุกเร้าได้ และอยาก.. ได้เหมือนกัน เพราะงั้นจะให้เขาอยู่เฉยๆงั้นเหรอ คงไม่ได้หรอก ก็อี้ฟานน้อยชักจะหิวซะแล้วสิ หึ

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้ม

แต่ถึงยังไง.. ถึงเขาจะไม่มีอารมณ์เขาก็ไม่รอดอยู่ดี ตอนนี้หวงจือเทาผู้แข็งแกร่ง กลายเป็นเสือดาวในคาบแมวน้อย อ้าขารออยู่ในอ่างแล้วและ หากมีขนและหางฟูฟ่องก็คงจะดี..

มือบางช้อนฟองสบู่บนผิวน้ำขึ้นมาจ่อที่ปลายคางมน ออกแรงเป่าเบาๆ ลมที่ออกมาจากริมฝีปากน่าจูบนั่น เป็นเหมือนพาหะนำพาให้ฟองสบู่ปลิวว่อนขึ้นไปบนอากาศ ล่องลอยอยู่ในห้องน้ำหอมอบอวนไปด้วยสบู่ อี้ฟานส่งมืออกไปรับเมื่อมันลอยมาอยู่ในรัศมีบริเวณที่เจ้าตัวยืนอยู่ ฟองใสแตกโพละทันทีที่มันตกลงสู่มือหนา ละลายหายไปในอากาศ เป็นเหมือนสัญญาณว่ากีฬาการแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว

"พ่อไม่ด่าผมแล้วหรอ.." แมวน้อยเกาะขอบอ่าง ส่งสายตาและรอยยิ้มทะเล้นมาให้

"พ่อไม่เล่นต.. อ๊ะ.." คำพูดทุกอย่างละลายหายไปเมื่อริมฝีปากหนานุ่มเหมือนคัฟเค้กบดขยี้ลงมา เค้นคลึงอย่างอ้อยอิ่งและซาบซ่านหาที่สิ้นสุดไม่ ละเลงจนเหมือนจะละลาย มือบางยกขึ้นหาที่ยึดเกาะเป็นปกคอเสื้อของคนตรงหน้า เอียงใบหน้าไปด้านหนึ่งแล้วเริ่มจูบ เลเวลความรุ่นแรงยิ่งเพิ่มขึ้น ร้อนทะลุจนปรอทแตก

มือหนาวักน้ำขึ้นมาลูบหลังขาวเนียนเบาๆ ไล่ลงไปตามแนวกระดูกสันหลังที่นูนขึ้นมา นิ้วเรียวเผลอใช่เล็บคมขูดตามทางที่ผ่าน จนเลือดสีแดงไหลย้อนออกมาจากบาดเผลอที่เปิดไม่มากนัก แต่ก็พอทำให้แสบสะท้านทั่วกายเลยทีเดียว อี้ฟานละใบหน้าออก เลื่อนไปที่แก้มเนียน ขมับสวย และลงมาที่กกหู ขบเม้มที่ติ่งขาวเบาๆ แลบลิ้นออกไปเลียอย่างโหยหา ก่อนจะกระซิบข้างหู

"แค่ครั้งเดียว.. คงไม่เป็นไรหรอกน่า.." น้ำเสียงกระเส่าแสดงถึงความอยากเต็มทน เป็นเหมือนเสียงระฆังบอกหมดเวลายกที่หนึ่ง และยกที่สองกำลังเริ่มขึ้นอีกไม่นาน..

สองร่างโผล่เข้าหากันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว กายบดเบียดเข้าหากันรุนแรง น้ำสีขาวเต็มไปด้วยฟองสบู่เริ่มถูกลุกล้ำด้วยมวลที่มากกว่า น้ำสีขุ่นกระเด็นกระเซาะออกมาอยู่นอกอ่าง จนน้ำพร่องไปกว่าครึ่ง

เนกไทที่ถูกคลายออกจากคอเล็กน้อย ตอนนี้ถูกนำมาเป็นเครื่องมือในการปฏิบัติกิจ มือหนาผูกเนกไทเปียกชุมเข้ากับมือบาง จากนั้นก็นำไปตรึงไว้กับก็อกเปิดปิดน้ำ หวงจือเทาเชิดหน้าขึ้นแล้วยิ้ม

"พ่อชอบแบบนี้หรอ ไม่ยักจะรู้ ทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรกล่ะ ผมจะได้หาอุปกรณ์มาจัดให้หนักๆเลยไง" เรียวขาขาวอ้าออกช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ หลับตาลงนอนอย่างสบายใจ "เชิญพ่อเอาผมตายสบายเลยครับ" ตั้งใจเน้นย้ำคำว่าเอาหนัก แสดงเจตนารมณ์ที่ต้องการจะสื่อ ก็คงไม่พ้นเรื่องอย่างว่า

ริมฝีปากหนาแห้งฝาดจนต้องแลบลิ้นสีสดออกมาเลีย ร่างกายขาวนวลและยอดตุ่มไตแข็งชูชันทำให้ร่างสูงจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน ร่างกายบางของลูกชายกำลังบิดเร้าๆอยู่ใต้ร่างของตน เสียงครางที่ยังคงติดหูอยู่ตลอดเวลา ไม่รอช้าที่จะสานความคิดให้เป็นความจริง อี้ฟานแลบลิ้นออกไปสะกิดติ่งไตแข็งสีกลีบกุหลาบ รัวลิ้นสลับไปมาทั้งสองข้าง ใช้สองมือบีบเค้นแม้มันจะแบนราบ รอยแดงของนิ้วมือปรากฎประปรายตามบริเวณที่ออกแรงบีบ ข่วนผิวเนียนจนเกิดรอย เลือดสีแดงไหลซิบออกมา

"อ๊ะ พ่อ เข้ามาเหอะ ! " บิดเร้าด้วยความทรมาน

นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปด้านใน เนื่องจากอยู่ในน้ำ ฟองอากาศจึงหลุดเข้าไปด้านใน ได้ยินเสียงน่าอาย

"อื้ม ซี๊ด~"

"ค..ขยับสิ อ๊า.." เสียงกระเส่าปลุกอารมณ์ดิบได้ไม่ยาก นิ้วเรียวเร่งจังหวะการกระทำใส่นิ้วเข้าไปสุดเท่าที่เจ้าตัวสามารถรับได้ หมุนวนเป็นว่าเล่นแล้วจึงกระแทกเน้นย้ำไปที่จุดกระสัน เสียวซี๊ดจนแทบกรีดร้อง เปลือกตาสีมุกหลับลงเกร็งแน่น มือบางทั้งสองข้างเกาะขอบอ่างที่ดูยังไงก็ไม่น่าเป็นที่ยึดเกาะได้เลย ยิ่งบีบแรงมากเท่าไหร่ นิ้วก็เหมือนจะลื่นและค่อยๆคลายออกช้าๆ แต่ถึงกระนั้นก็ยังหวัง

คิ้วเรียวสวยขมวดแน่นจนแทบจะผูกโบว์ได้

"อ๊ะ อ๊ะ .." ความเสียวที่พึ่งแทนที่เข้ามาได้ไม่นานก็ต้องอันตรธานหายไป เมื่อของที่ใหญ่และแข็งกว่าสอดใส่เข้ามาแทนที่

"อ๊ากก อ๊า อ๊ะ.. ซ.." ร่างกายเหมือนถูกบีบจนแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มวลบริเวณท้องน้อย เหมือนมีแท่งร้อนคับพองอยู่ในตัว เป็นเหมือนอวัยวะที่สามสิบสามของตัวเราเอง ช่องทางขบเม้มเข้าหากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ดูดกลืนแท่งเนื้อร้อนช้าๆเหมือนเป็นหลุมดำที่ดูดกลืนทุกสิ่งทุกๆอย่างที่ไปอยู่ใกล้อาณาบริเวณของมัน

กลีบปากนุ่มบดเบียบเข้าหากันอ้อยอิ่ง เหมือนลูกเชอรี่ ที่เปรี้ยวแต่ก็แฝงไปด้วยความหอมหวาน เรียวลิ้นตวัดนัวเนียกันสร้างสายสัมพันธ์แห่งรัก หยาดเยิ้มดังเช่นน้ำสีใสที่เชื่อมต่อกัน น้ำบ่อน้อยที่ไม่มีวันหมด เมื่อมันหมดไปก็สร้างใหม่ขึ้นมาทดแทนได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนกับความต้องการที่คุกกรุ่น นิ้วเรียวบีบคางมนแน่น ล็อกกามเอาไว้ไม่ให้ขยับ เป็นฝ่ายรุกล้ำเพียงผู้เดียว ลิ้นร้อนชื้นแฉะไล่ไปตามฟัน ช่องระหว่างซี่ช้าๆ หากเป็นเปียโน ก็คงมีเสียงบรรเลงไพเราะ บทรักเพียงแค่น้ำย่อยได้หยุดลง ก่อนที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วยความร้อนแรงกว่าเดิม ต้องการมากเท่าไหร่ ก็ใส่มันไปมากขึ้นเท่านั้น สะโพกแกร่งเริ่มขยับ เคลื่อนความเป็นชายไปไม่แม้จะยัง ยิ่งได้ยินเสียงคราง ก็ยิ่งอยากมากขึ้นไปอีก แรงๆ ถ้าหากแรงได้ขนาดที่เขาเป็นกระดาษเราเป็นกรรไกรก็คงทำไปแล้ว

"ง.. อ ฮ อ๊าา อะ อ๊ะ.!" แทบจะจับใจความไม่ได้ในรูปประโยค แต่แปลกที่มันกลับน่าฟังขนาดนี้ อสูรกายมอนเตอร์ร้ายเริ่มครอบงำ หน้ามืด ตามัว..

"เรียกพ่อสิ เรียกฉันสิ อืมม อ๊า ฮ ฮ จือเทา อะช ลูกพ่อ ฮาซ..!!"

"อา..."

"ฮาซ พะ พ่อฮะ พ่ออี้..ฟาน อ๊าซ ซ ซ อ๊ะ.."

"แรงๆ อึก ฮา! ร่างกายบิดเร้าๆเป็นเกลียว น้ำทะเลกัดกร่อนสภาพสติสัมปชัญญะไปแทบจะหมดสิ้น ไม่เหลือแล้วเส้นกั้นระหว่างกลาง คำว่าพ่อลูก..

ผิวกายเนียนละเอียดบเบียดกระชั้นชิดกัน ถ่ายเทความอบอุ่นสู่กันและกัน นิ้วเรียวไล่ไปตามกรอบหน้าสวย เหมือนกระแสไฟฟ้าที่แล่นชอร์ตไปทั่วร่าง วิญญาณแทบกระตุกและอาจจะสลายหายไป รูปกายงามเปรอะเปื้อนคาบเหงื่อไคล ไหลซึมตามไรผมและใบหน้า อากัปกิริยาที่ขยับงดงาม ท่วงท่าการร่ายรำ ดังกินรีโบยบินอยู่ในป่าหิมพานต์

เสียงครางทุ้มระคนแหลม เหมือนกราฟขึ้นและลงตามอารมณ์ ความเสียวที่แทบไม่เคยซ้ำใจความคิด เสียวกระสันจนต้องกรีดร้องและจิกเล็บลงบนไหล่หนาอย่างช่วยไม่ได้

"ซี๊ด ..." ความสุขที่แสดงออกมาเป็นเพียงสีหน้าและเสียง เป็นใคร ก็คงอยากหยุดเวลานี้ไว้ ความสุขอย่างแท้จริง สำหรับใครบางคน แน่นอน.. มันขึ้นอยู่กับทัศนคติของแต่ละคนด้วย

"อ๊ อ๊ะ อ๊ะ.! .." ร่างบางทนแทบไม่ไหวเผลอกระแทกสวนกลับไป ถึงจะจุก.. แต่มันก็ไม่เคยกลบทำให้ความเสียวสลายหายไป

"เร็วอีก อ..!" สั่งทั้งที่หลับตาพริ้ม ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไร รู้เพียงแค่ว่าต้องไปถึงปลายฝัน ประตูสวรรค์ที่เปิดรอต้อนรับอยู่ รอวันที่จะโบยบินไปสู่แสงสว่างสีขาว เข็มนาฬิกาเคลื่อนไป ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ก็ยิ่งพานเหือดหายไป

กอดรัดขยับกายดั่งอยู่ในกองเพลิง ไฟราคะที่นรกจุดให้ติดขึ้น หลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างลงในนั้น ริมฝีปากที่สัมผัส จุดกึ่งกลางที่เชื่อมต่อ วาบหวานและซาบซ่าน ร้อนแรงและโหยหา ขาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ทุกสัมผัสแทบจะทำให้กายขาดวิ้น เหมือนมีแส้เย็นเฉียบขนาดใหญ่มาสัมผัสที่ผิวกาย แสบ..ร้อน.. หวาบหวิว.. ร่องรอยแดงริ้วก็เปรียบเหมือนร่องรอยคิสมาร์กของคนบนร่าง ที่กัด.. ขยี้ เน้นจนมันช้ำ

ผิวเนียนละเอียดปรากฎร่องรอยเหมือนทหารผ่านศึก ถึงกระนั้นก็คงเป็นศึกรักที่น่าจดจำ กลายเป็นประวัติศาสตร์ จารึกเป็นร่องรอยแห่งรัก...

นิ้วเรียวสะกิดตุ่มไตเบาๆพอเป็นพิธี ก้มลงดุนดันกับรอยแผลเป็นแสนไร้ประโยชน์ หยอกล้อกับมัน อย่างกับว่ามันสามารถตอบเรากลับมาได้

"พ่อ ฮะ.. อา.." วงแขนยกขึ้นโอบกอดรอบคอ พยายามดันตัวของตนเองขึ้นไปประกบริมฝีปากกันและกัน ความหยุ่นของริมฝีปากเป็นเหมือนยาเสพติดชนิดรุนแรง ติด.. ต้องการ.. โหยหา.. ไม่ได้ก็ต้องการ.. ไม่เจอก็คิดถึง.. ไม่ได้สัมผัสก็แทบจะขาดดิ้น ร่างกายก็เหมือนกัน... เป็นดั่งสารเสพติด....

น้ำสีใสไหลลงมาช้าๆตามมุมปาก ช้าๆ ช้าๆ ลงมาหยดย้อยที่คาง และสุดท้ายก็เปรอะปนไปกับเหงื่อไค จรดผืนน้ำสีขาวขุ่นด้านร่าง ตีกันมั่วไปหมด ไม่ว่าจะเป็นน้ำสบู่ หรือน้ำลาย หรือเหงื่อ.. หรืออะไรๆ ไม่ว่าจะเป็นน้ำสีขาวขุ่นราวกับน้ำนมที่ถูกอัดฉีดออกมาเพียงชั่วครู่

"อ๊า!!! อ ฮ.." เข้ามาข้างใน.. เข้ามาจนหมด.. แสดงความต้องการทั้งหมดทั้งมวลที่มีเข้าไป เผยออกมาให้เห็น ให้รับรู้.. ถึงกระนั้นก็ยังไม่หยุดที่จะกระทำ ถึงความต้องการจะหมดแต่ใจกลับไม่อยากหยุด มันคืออะไร...

ความสุขอาจจะคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง อาจจะยืดยาวไปจนถึงชั่วข้ามคืน

นานเท่าไหร่.. ใครจะไปรู้... ไม่มีใครรู้.. ไม่มีคนเห็น ไม่มีใครได้ยิน และเข้าใจ

นอกจากคนกระทำและผู้ถูกกระทำ ..

และยังมีอีกสิ่ง.. นั่นคือบางสิ่งบางอย่าง ที่หยุดอยู่ในเหตุการณ์ ตั้งแต่ต้นจนจบ...

มีคนรู้แต่มีใครกลับไม่รู้

มีคนตั้งใจแต่บางคนอาจไม่เข้าใจ 

อาจจะมีคนที่ฉลาด

แต่ในบางที...

โลกใบนี้มันก็มีคนที่ 'โง่...' อยู่เหมือนกัน 

กลับไปเม้นกันนะคนดี --> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=924401

Index Scenes inappropriate by Random.sin

Index Scenes inappropriate

by Random.sin




[EXO] Teacher (chanbaek ft.hanhun)
  - CH3 โดนเเบน -

[EXO]Sell ​​sex ลูกโสเภณี (Allxbaek) CH2

            [EXO]Sell ​​sex ลูกโสเภณี (Allxbaek) CH2

            by Random.sin

“อา อ๊า...” ลิ้นของทั้งสองเริ่มดูดดึงเข้ากัน ตวัดโลมเลียอย่างไม่มีใครยอมใคร กวาดเอาความหอมหวานภายในโพรงปากกันและกัน ความอบอุ่นนุ่มละมุนแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างกายสูงใหญ่ย้ายฝังไปคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ประคองปลายคางมนให้เชิดขึ้นรับสัมผัสอุ่นร้อนที่มอบให้ด้วยความเต็มใจ

กดจูบและผละออกอย่างนี้ไปเนิ่นนาน สลับช้าและเร็วปลุกสันดารดิบที่มีอยู่ในตัวขึ้นมาได้อย่างไม่ยาก อยากจะให้ดาวบนท้องฟ้าเป็นพยาน..

สองวงแขนเรียวโอบรัดร่างกายสูงสง่าให้เข้ามาประชิดติดตัว ส่งลิ้นออกไปเลียติ่งหูและขบกัดเบาๆก่อนจะลงมาที่ซอกที่ซอกคอแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ขยี้ด้วยจังวะเนิบนาบฝากฝั่งร่องรอยรักเอาไว้ประปราย

ดีกรีความร้อนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อย มากจนจะอดทนไว้ไม่ไหว

แบคฮยอนเชิดหน้าให้ร่างสง่าเป็นฝ่ายได้ปรนนิบัติตนบ้าง บิดเร้าร่างกายไปมาจนแทบจะศูนย์สิ้นความเป็นตัวของตัวเอง ร่างกายแทบจะไม่ได้เป็นของตน..

สายลมเอื่อยๆที่พัดโชยเข้ามา หรือแม้กระทั่งกลิ่นหญ้าอ่อนๆที่ล่องลอยมาตามแรงลมนั้นไม่อาจจะบรรเทาความต้องการที่พุ่งสูงในตัวได้เลย ความร้อนละอุนั้นไม่อาจจางหาย ดั่งเช่นทุกๆครั้งที่ได้สัมผัสรสชาติแห่งความสุขนี้

ทุกครั้งที่ปลายนิ้วร้อนลากผ่านลมหายใจก็เหมือนถูกช่วงชิงไปคราแล้วคราเล่า ทุกๆครั้งที่ริมฝีปากร้อนฝากฝังร่องรอยรักเอาไว้บนผิวกายเนียนความเสียววาบก็ส่งผลให้ร่างเล็กมวลที่ท้องน้อย มันโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก แต่รู้เพียงแค่ว่ามีความสุขมาก เหมือนกับเขากำลังเหยียบย่ำไปบนปุยนุ่นที่จุดไฟไว้อย่างประปราย.. หากย่ำไม่ดูผลเสียก็เกิดกับตนเอง

กี่ครั้งๆก็ไม่เคยจำได้ว่านานแค่ไหนที่ริมฝีปากสัมผัสกันราวกับราชสีห์หิวโซ เหมือนมีแรงบางอย่างทำให้ทั้งสองผละเข้าหากัน บดขยี้ราวกับพู่กันด้ามใหญ่ละเลงสีลงบนแผ่นกระดาษ เรียวลิ้นก็เปรียบดั่งการตวัดลวดลาย ลายเส้นชัดเจนสวยงามแต่ยุ่งเหยิง กลายเป็นรูปวาดที่ไม่มีใครเข้าถึงมันได้ ไม่มีใครเข้าใจจินตนาการที่ผู้วาดสร้างขึ้น จิตกรมักมีจินตนาการเป็นของตนเอง.. ไม่เข้าใจก็ไม่มีวันได้มา

รู้เพียงแค่ว่ามันงดงาม.. แต่กลับไม่เข้าใจความหมายของมัน

ความแคบของเบาะรถราคาแพงนั้นหรือแม้กระทั่งสถานที่โจ่งแจ้งแห่งนี้มันไม่ได้เป็นอุปสรรคแก่บุคคลทั้งสองนี้เลย อยากได้ตรงไหน.. ก็ต้องได้ตรงนั้น

นี่และนะนิสัยของมนุษย์

ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนถูกเลิกขึ้นโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจนัก มือบางปลดเนกไทของร่างสง่าออกอย่างไม่เร่งรีบ เผยอริมฝีปากและปรือตามองเข้าไปด้านในดวงตาของราชสีย์ แต่เฉี่ยวคมดั่งพญานกอินทรีย์

นี่มันกับดักชัดๆ... น่าแปลกที่พระเจ้านั้นมอบสรีระและกรอบรูปบนใบหน้าให้มนุษย์แต่ละคนมาไม่เหมือนกัน น่าแปลก.. ที่พระเจ้านั้นสร้างให้มนุษย์มีทั้งด้อยและเด่น คนที่ดูดีก็มักเหยียดหยามคนหน้าตาไม่ดี คนรวย.. ก็มักเอาเปรียบคนจน เป็นดังเส้นขนาน... ที่คนสองจำพวกนี้ไม่มีทางมาบรรจบกัน แต่หากคนที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินนั้นมอบความสุขให้คุณได้ล่ะ? มันก็แล้วแต่ดุลพินิจของคุณแล้วและ

เสื้อสูทถูกถอดออกและโยนออกไปกองอีกฟากหนึ่งของรถ ตามด้วยกระดุมหลายเม็ดถูกคลี่ออกตามๆกันเผยให้เห็นแฝงอกแกร่งน่าสัมผัสเต็มไปด้วยมัดกล้าม ประปรายด้วยเม็ดเหงื่ออับชื้น

มือบางละวนไปที่มัดกล้ามนั่นไม่ยอมละออกไปไหน จนอีกคนต้องเอามือมาจับไว้ ก่อนจะเลื่อนไปที่ยอดอกข้างขวาของตนเอง ขยับขึ้นขยับลงละวนไปทางขวาและซ้ายแทบทุกครั้งที่มือบางไปสะกิดโดนมัน และทุกๆครั้งเช่นกันที่มันแข็งขึ้นมาง่ายๆ

แฝงอกบางถูกร่างสง่าสร้างร่องรอยรักเอาไว้ เป็นดังเครื่องเตือนใจว่าร่างกายนี้เป็นของเขา ของเขาแต่เพียงผู้เดียว.... คิดได้มาถึงจุดนี้โทสะนั้นก็ส่งผลให้ฟันคมขบกัดแรงขึ้นเรียกเสียงร้องประท้วงจากผู้ถูกกระทำ

สรีระที่งดงามยิ่งกว่าเพศสตรี งดงามดั่งนางฟ้าที่ไม่มีใครเหมือน แต่หากร่างกายนั้นกลับแปดเปื้อน ปรากฎร่องรอยด่างพล้อยมากมาย สวยงาม.. แต่ไม่บริสุทธิ์ นี่และบยอนแบคฮยอน

เพราะยิ่งสวยงามก็ยิ่งมีคนอยากได้มาก เพราะยิ่งงดงามก็ยิ่งมีคนอยากตรีตราจอง บยอนแบคฮยอนก็แค่คิดว่าไม่อยากเป็นคนสองมาตราฐาน ไม่อยากให้คนใดคนหนึ่งนั้นเสียเปรียบหรือเสียใจ แล้วมันผิดด้วยเหรอ?? ที่เขาอยากให้ร่างกายของตนนั้นเป็นของส่วนร่วม..? มันไม่ผิดสักนิดเลยจริงไหม??

กลีบรักนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน.... เพียงแค่ปลายนิ้วลากไล้ผ้าเนื้อดีนี้ออกดวงตาคมก็แทบสุกสกาวแข่งกับดวงดาวเบื้องบน

ช่องทางรักสีอ่อนนุ่มนั้นจับจีบกันสวยงามตอดรัดและขมิบหนีอย่างเขินอาย(?) ไม่ว่าจะเคยได้สัมผัสสักกี่ครั้งก็ไม่เคยไม่พอใจเลย

ร้อยพันเรื่องราวนั้นถูกลบเลือนไปเหลือเพียงแต่สมองที่ว่างเปล่า ขาวโพลนไปหมด หยดเหงื่อดั่งน้ำทิพย์ไหลย้อยจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำช้าๆ เป็นดังภาพเคลื่อนไหวที่ติดตา

"พี่คริส.. ส..ใส่เข้ามาเร็วๆสิ.." เสียงนุ่มเอ่ยกระซิบข้างใบหู พร้อมกับเรียวลิ้นชื้นแลบออกมาทักทายทันทีที่ประโยคนั้นจบลง ไม่รอช้าที่จะทำตามคำขอของร่างเล็ก และคำขอร้องจากจิตใต้สำนึกของตนเอง ร่างสูงเอี้ยวตัวไปเปิดเก๊ะด้านหน้ารถและหยิบหลอดเจลสีฟ้าออกมาทันที คว้ามันมาบีบทาให้ชุ่มมือก่อนจะสอดใส่เข้าไปด้านในช่องทางนุ่ม

"อื๊ออ~.." ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น กลั้นเสียงครางของตนเอง แม้ว่าจะเคยมาแล้วสักกี่ครั้งมันก็ยังไม่คิดจะชินสักที ยังไงความเจ็บมันก็ตรึงใจ ทำให้โสตประสาทหวนคืนกลับไปนึกย้อนถึงครั้งแรกของเขาเอง... ตอนนั้นแทบจะสำลักความสุขกันเลยทีเดียว หึ..

"อะ อา พ..พี่คริส.." เชิดหน้าขึ้นสูงพร้อมกับปลายเล็บที่จิกลงบนเนื้อหนังของอีกฝ่าย นิ้วเรียวเริ่มขยับตามอารมณ์ของเจ้าของ เพียงแค่หนึ่งก็เพิ่มมาเป็นสอง และสามขึ้นเรื่อยๆ... จะไม่ว่าเลยนะถ้าคนด้านบนไม่แกล้งเขาอย่างนี้ นิ้วเรียวนั้นเน้นย้ำเพียงแค่จุดกระสันเพียงจุดเดียว หมุนวนดังลูกข่างทั้งที่มันไม่ใช่ ขยับเข้าและออกช้าๆเรียกเสียงจาบจ้วงจากการดูดดึงของอากาศระคนบนเสียงครางหวือจนแทบหมดลมหายใจ แทบจะตายลงตรงนี้

"อ๊า อาา ต่อสิ! อ๊าา!!" ก็แค่รู้สึกขัดใจเมื่อร่างสูงหยุดการกระทำ แต่กลับต้องหวีดร้องอีกครั้งเมื่อนิ้วเรียวชักออกแล้วสอดใส่ลงไปอีกครั้งในคราเดียว.. ไม่ใช่แค่เสียว แต่มันจุก แทบจะกระอักเลือดออกมา

เลือดกามนะ....

ขยับกระแทกอย่างกับว่าจะกระชากวินญาณของคนใต้ร่างออกซะตอนนี้

ริมฝีปากหนาก้มลงมอบสัมผัสอุ่นบางเบาที่ขมับชื้นไปด้วยเหงื่อ ไล่ลงมาตามสันกรามและหยุดที่ปลายคางมน เรียวลิ้นแลบออกไปอีกครั้งและสุดท้ายก็ประกบลงที่ริมฝีปากแวววาวไปด้วยน้ำสีใส

"อืม..." เสียงนุ่มลึกแสดงถึงความอยากเต็มทน

"พี่ขอนะ.."

จบสิ้นประโยคลมหายใจก็ติดขัดอีกครั้งขึ้นมาเสียดื้อๆ อยากจะบอกเหลือเกินว่าพร้อมตั้งนานแล้ว
ร่างสูงสง่าถอดถอนเรียวนิ้วของตนเองออก ก่อนจะปลดปราการส่วนล่างของตนเองอย่างลวกๆพอให้คริสจูเนียร์ได้ออกมาหายใจรับอากาศบริสุทธิ์จากโลกภายนอก รับออกซิเจน.. เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเข้าไปสำรวจถ้ำลึกนี่อีกครั้ง

ปกติที่ว่าใหญ่แล้ว แต่ตอนนี้กลับขยายใหญ่กว่าเป็นหลายๆเท่าอัดแน่นไปด้วยอารมณ์ราคะ พร้อมที่จะปลดปล่อยออกมาทุกเมื่อ

ช่องทางรักนุ่มถูกจ่อไปด้วยแท่งร้อนอยู่ปลายทาง ร่างกายโหยหาต้องการสัมผัส ในเร็วที่สุด

"อืม.." กัดปากแน่นครางฮึ่มอยู่ในลำคอ ก่อนที่มือหนาจะจับและดันเข้าไปด้านในช้าๆไม่เร่งรีบเพราะไม่มีว่ายังไงค่ำคืนนี้ร่างเล็กก็ต้องเป็นของเขา เสียงก้อนเนื้อด้านซ้ายทำงานหนักแข่งกับเสียงธรรมชาติเรไรใบหน้านวลซบลงที่อกแกร่งอย่างหาที่พึ่งเหมือนเด็กน้อยที่ต้องการออดอ้อนพ่อและแม่ ศีรษะกลมไล้ไปมาอย่างน่ารัก น่าเอ็นดู .............

แต่น่าแทงมากกว่า...

ฟันคมขบกัดริมฝีปากล่างแน่นจนห้อเลือดเม็ดเหงื่อทวีคูณขึ้นมาอีก นี่และจุดเริ่มต้นของความสุข ยิ่งอดทนมากเท่าไหร่ความสุขที่ได้รับมันก็ยิ่งทวีคูณความคุ้มค่ามากมายเท่านั้น

ในคราเดียวกันที่เสียงหวีดร้องลั่นจบลงร่างกายของสองร่างก็เชื่อมเข้าหาในอย่างแนบสนิท สิ้นเสียงลมหายใจความเงียบสงัดก็เข้าปกคลุมทั่วทั้งอาณาบริเวณ น้ำตาหยดหนึ่งร่วงจากดวงตาเรียว..
จนคนตรงหน้าอดไม่ได้ที่จะใช้ริมฝีปากจูบซับมันออก แผ่วเบาราวกับปุยนุ่นสัมผัส อ่อนโยนร่างเล็กยิ้มออกมา

มือน้อยทั้งสองข้างประคองพวงแก้มได้รูปของคนตัวสูงเอาไว้แผ่วเบา คลี่ยิ้มโชว์ฟันขาวสว่าง ก่อนจะใช้หน้าผากของตนอังเข้ากับหน้าผากเนียนของอีกฝ่าย นานจนลืมไปเลยว่ากำลังเจ็บ ลืมสิ้นทุกเรื่องราว เหลือแต่เพียงปลายทางที่โรยเอาไว้ด้วยกลีบกุหลาบ...

เราจะจับมือ.. และเดินตามแสงสว่างนั้นไปด้วยกัน..

ฉันจะช่วยคุณ คุณจะช่วยฉัน นี่คือนิยามของร่างสองร่างในตอนนี้

"อ๊าา อะ.." ริมฝีปากสวยหลุดครางพร้อมกับมือเรียวรีบเกาะบ่าแกร่งเอาไว้เมื่อร่างสูงขยับกายอย่างไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียง มอบจุมพิตรสร้อนแรงให้สัมผัสแนบกันที่มุมปาก บดเบียดและอ้าออกสะบัดเรียวลิ้นโอบรัดกันและกัน ส่วนล่างนั้นก็ทำงานเป็นอย่างดี กระแทกสอดใส่แก่นกายเข้าไปอย่างแรงและเนิบนาบ เป็นจังหวะหนักหน่วงคร่าลมหายใจๆไปช้าๆ หอบหายใจรวยริน กลืนลูกกระเดือกลงคออย่างยากลำบากทั้งๆที่ไม่มีไม่มีสิ่งใดมาช่วยดับกระหายได้ ความร้อนลุ่มในกายนั้นไม่อาจดับสูญด้วยสายลมรอบๆได้ ริมฝีปากต้องเผยออ้าออกกอบโกยอากาศเหมือนกลับว่าออกซิเจนบนโลกนี้กำลังหมดไป

ร่างกายสูงสง่ากระแทกกายเข้าไปอย่างลืมตัวมีแต่อารมณ์เท่านั้นที่นำพา

"อือ ฮอ๊า อ๊าส พี่ คริส..." เสียงนั้นถูกตัดตอนและขาดห้วงเป็นประโยคยืดยาวที่แทบไม่ได้ใจความ..

แบคฮยอนกำลังจะตาย

เรียวขาตวัดวัดโอบรัดร่างหนาเอาไว้และรั้งเข้ามาประชิดตัว มืออีกข้างก็รั้งใบหน้าลงมาที่ซอกคอของตน

คนหนึ่งเอียงข้าง อีกคนซุกไซร้ไปตามเนื้อเนียน กลิ่นหอมหวานเฉพาะกายระคนกับกลิ่นแชมพูอ่อนๆ ฮอร์โมนเพศหลั่ง กระตุ้นและสูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกาย กลิ่นอายของราคะอบอวนไปทั่ว หอบหายใจถี่รัวจนร่างกายแทบรับไม่ไหว

"อ๊า อา อะ.." กระแทกกระทั้นจนร่างสองร่างสั่นคลอนลงสู่เหวลึก ก่อนที่จะพุ่งสูงสุดสู่ท้องฟ้าที่แสนสว่าง ล่องลอยอยู่บนปุยนุ่น สมองปิดชั่วคราวไม่ต้องการรับรู้อะไร โสตประสาทตาและหูว่างเปล่า เหมือนกับล่องลอยอยู่ในสูญญากาศ... จักรวาลที่มืดมิด ไร้ซึ่งผู้คน..

ร่างบางยิ้มหวานหยดนัยน์ตาเป็นประกาย โอบกอดรอบกายสง่าเอาไว้ ส่งเรียวลิ้นออกไปทักทายกันอีกครั้ง

 เซ็กส์นั้นไม่จำกัดคำว่ารัก ถึงไม่มีความรักมาเชื่อมต่อประสานมันก็สามารถเกิดได้ ด้านมืดของมนุษย์ ความต้องการที่ทุกคนต้องมี ไม่มีใครห้ามหรือหยุดมันได้เมื่อได้ลิ้มลองแล้ว

มือบางกำไหล่หนาแน่นอย่างหาที่พึ่ง บรรเลงเสียงหอบเป็นดนตรีคลายเหงา

กลิ่นคาวของโลหิตลอยคละคลุ้งติดจมูก ถึงกระนั้นสองร่างก็ยังไม่คิดจะหยุด กลับกัน... ร่างกายโสมมนี้กลับต้องการและโหยหากันและกันมากขึ้น เสียงครางหวือนั้นติดหูจนอีกคนต้องครางตาม เรียวลิ้นงับติ่งหูของอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ ส่งรอยยิ้มยั่วยวนเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย มือบางไล่ไปตามอกแกร่ง สะกิดกับตุ่มไตสีสดด้วยความตั้งใจ

“อ๊ะ อือ อา อ๊ะ แรงๆ อะ” คำขอร้องที่แสนหยาบคายเหมือนพวกไม่รู้จักพอ ร่างกายบางสั่นสะท้านไปตามแนวกระดูกสันหลัง เสียวสร้านไปทั่วร่าง

หายใจก็แทบจะไม่ทัน

แสงสว่างนั้นใกล้เข้ามา....

“จะเสร็จแล้ว อ๊า..” เป็นเสียงจากพระเจ้าหรือไงกันทำไมมันเบาหวิวเช่นนี้......

แบคฮยอนกำลังล่องลอย

อากาศที่แสนเย็นเฉียบ เคว้งคว้าง.. แต่ก็ประกอบด้วยท้องฟ้าสีชมพู

ริมฝีปากยกยิ้มบางเบา ก่อนที่ทุกอย่างจะสูญสิ้น

ใบหน้าสวยเชิดขึ้น กรีดร้องเป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมา..

เป็นสายธารที่หยุดยาก... แบคฮยอนกำลังสำลักความสุข

และในขณะเดียวกัน โสตประสาทก็ได้ยินเสียงทุ้มแผ่วเบาที่ล่องลอยมาตามสายลม..

“ฉันเสพติดนายเหลือเกิน .. บยอนแบคฮยอนอา...”

ปะ กลับไปเม้นนะคนดี --> http://writer.dek-d.com/11842/writer/viewlongc.php?id=994805&chapter=3

[EXO]Sell ​​sex ลูกโสเภณี (Allxbaek) CH1

[EXO]Sell ​​sex ลูกโสเภณี (Allxbaek) CH1

by Random.sin





ไม่ปล่อยโอกาสให้คนตัวเล็กได้ทำอันใดอื่น ร่างหนาตรงเข้าตะครุบร่างเล็กไว้ใต้อาญัติของตน เป็นดั่งกรงขังจองจำลูกนกปีกหักตัวนี้ไว้

"ไอวิกนี่ก็เกะกะ มันไม่สมควรจะอยู่บนหัวนายนะ" ว่าจบก็กระชากมันและขว้างออกไปอย่างแรง

"ย..อย่าทำผม.." ดวงตาเล็กหลับปี๋ พยายามเอนใบหน้าหนีไปอีกทาง

"คงไม่ได้หรอก.. นายต้องโทษร่างกายของนายที่มันยั่วฉันเอง.." 

"ต..แต่แม่ผมบอกแค่ว่าให้มานั่งเฉยๆนะ! ฮืออ"

"จุ๊ๆๆ อย่าร้องไห้สิ น้ำตามันไม่คู่ควรกับเด็กดีนะ ฉันจ่ายเงินเพิ่มก็ได้ไม่เห็นจะเสียหาย" 

"ผมไม่ต้องการ ฮือออ ไม่เอาแล้ว" พยายามดีดดิ้น พล่านพลานไปยังไงก็ไร้ผล มีแต่จะเพิ่มความเหนื่อยให้กับร่างกายของตนเอง

"เก็บแรงไว้ครางดีกว่าเด็กน้อย ของฉันมันใหญ่ พลังงานนายน่ะต้องเสียอีกเยอะ.." เป็นดั่งคำขาดของผู้พิพากษา ที่สั่งให้จำเลยต้องโทษตามที่กฎหมายกำหนด 

"ไม่เอา!! ปล่อยผมนะ"

"บอกแล้วไง! เก็บแรงๆฃไว้ครางชื่อฉัน หรือจะให้ครางชื่อคนอื่นด้วยดีนะ.." บังยงกุกสแยะยิ้ม เลียริมฝีปาก

"บอกแล้ว..ฉันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด" ครั้นว่าจบมือสากก็ไล่เข้าไปในสาบเสื้อ ลากไล้ผ่านผิวเนียนเบาๆ ก้มลงประกบริมฝีปากกับริมฝีปากเล็กที่บวมเจ่อ แต่คราวนี้มันไม่เหมือนเดิม คนตัวเล็กเกิดอาการที่เรียกว่าต่อต้านอย่างถึงที่สุด ปิดปากแน่น.. ไม่แม้แต่จะให้ลิ้นร้อนเข้าไปเชยชม มือเล็กทุบอกแกร่งแรงๆทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีผล แต่ก็ยังดิ้นรนเพื่อให้รู้ว่ายังไม่หมดหวัง..

มีหรือเด็กจะสู้ผู้ใหญ่ มีหรือ.. ประสบการณ์น้อยจะมาเทียบเท่าคนที่เจอมาเยอะกว่าได้ ไม่มีวัน 

มือแกร่งบีบสันกรามแน่น แน่นมาก แน่นจนรู้สึกปวดหนึบ ปวดจนแทบทนไม่ไหว ไหนจะมรสุมรุนแรงดังเช่นการจิกข่วนและปลุกล้ำ รอยแดงเถือก.. ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ซาตานทำ

น้ำตารินไหลลงมาอย่างช่วยไม่ได้

แม่ครับ.. ผมเจ็บเหลือเกิน.. ช่วยผมที...

"อ๊ะ.." ในที่สุดก็ต้องเป็นฝ่ายยกธงขาวเมื่อฟันคมขบเม้มริมฝีปากสีฉ่ำจนห้อเลือด ไหลซิบออกมาตามรอยแตก กลิ่นคาวคละคลุ้งสะอิดสะเอียน แสบ.. ทรมาน

ลิ้นร้อนบังคับไล่ต้อน เหมือนหมาป่าไล่ต้อนแกะ ก่อนจะเข้าตะครุบและฉีกกายให้ขาดรอนช้าๆ

"ฮ๊า ป..ปล่อย อื้ออ~" เสียงเล็กกระเส่าชัดเจน นี่หรือน้ำเสียงของคนที่ต้องการปฎิเสธ

คุณกัดได้.. ผมก็กัดได้..

คิดได้ดังนั้นฟันคมก็ขัดเข้าที่ลิ้นหนาอย่างแรง

"โอ๊ย!!!! ไอเชี่ย" ร่างหนากระเด้งตัวออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพลั้งมือตบเข้าที่ใบหน้านวล

เพียะ!

ที่เดิม... รอยเดิม.. ข้างเดิม

"ฮึก..." แบคฮยอนกุมแก้มของตนเองและสะอื้น ก่อนจะนึกอะไรได้เมื่อเห็นร่างหนาพะวงกับเลือดสีสดที่ไหลออกมา ร่างเล็กรีบวิ่งลงจากโซฟาตัวยาว หวังจะวิ่งออกจากห้องไปแล้วเห็นนางฟ้าของตนเองอ้าแขนรอรับอยู่.. ปาดน้ำตาที่แก้มใสอย่างลวกๆ แต่สุดท้ายก็สะดุดขาตัวเองล้ม

"อ๊ะ!"

ทรุดลงนั่งอย่างไร้ที่พึ่ง นางฟ้าตัวน้อย.. ตกหลุมพรางเสียแล้ว..

ยงกุกใช้นิ้วปาดเลือดสีสดช้าๆ สาวเท้าเข้ามาอย่างไม่เร่งรีบ ต่างจากอีกคน... อีกคนที่เหมือนจะเสียสติ ดวงตาเล็กสั่นคลอน กลัว.. กลัวจับใจ 

พยายามถดถอยหนี แต่ก็ไร้ประโยชน์ หมดหนทาง หมดโอกาส ..

"ไม่เอา..." ส่ายหน้าไปมา กระเถิบตัวออกห่าง และแล้วร่างหนาก็สืบเท้ามาถึงตัว นั่งชันเข่า สัมผัสแก้มเนียนเบาๆแล้วยิ้ม...

"ขอโทษนะ.. ถ้ามึงไม่เล่นตัวกูก็ไม่ทำหรอก!!" ในต้นประโยคช่างอ่อนโยนจนใจกระตุกแต่อีกประโยคหนึ่งกลับเสียงดังจนน่ากลัว มือหนาสะบัดใบหน้าสวยของแบคฮยอนออกไปจนแนบกับพื้นพรม ก่อนจะคลานเข้าคร่อมและจับตรึงสองแขนเอาไว้

"อย่าเล่นตัวให้มาก.. หัดทำตัวร่านๆง่ายๆเหมือนแม่มึงหน่อยสิ อ้าขาให้กูเอาน่ะ! มันยากนักหรือไง!!" ตะคอกเสียงดัง ก่อนที่จะปิดปากของคนตัวเล็กด้วยริมฝีปากของตนเอง ไม่ปราณี แม่แต่เด็กอย่างแบคฮยอน จิตใจทำด้วยอะไร

"ฮืออออ อื้อออ" มือหนาเปิดกระโปรงบานสีขาวขึ้น ดึงปราการสำคัญออกในทันที

นิ้วเรียวสอดเข้าไปด้านในช่องทางนุ่ม ช่องทางอ่อนหวาน.. บอบบางพร้อมที่จะฉีกขาดได้เสมอ

"อ๊าก! เอาออกไปนะ เจ็บ ผมเจ็บ ฮือๆๆๆ" ร้องลั่น ครวญครางทั้งน้ำตา ทั้งสองขาออกแรงถีบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดิ้นรนขัดขืนทุกวิถีทางแต่สิ่งที่ได้รับกลับมากลายเป็นความเจ็บที่ทวีคูณเพิ่มเป็นสองเท่า!

ขนาดที่ว่าผู้ใหญ่แสนช่ำชองยังฉีกขาดได้ แล้วกระไรเล่ากับเด็กอายุสิบกว่าๆ


"เจ็บ.." กัดปากแน่น มือทั้งสองข้างกำแน่น ใบหน้าสวยบิดเกร็งจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน

เลือดค่อยๆไหล.. ไม่มีใครรู้ว่ามันทรมานแค่ไหนหากไม่ได้มาสัมผัสด้วยตนเอง 

ฉีกขาด.. ช่างบอบบางเหลือเกิน เหมือนกับจิตใจของเขาในตอนนี้

ยิ่งขยับ ความเจ็บก็ยิ่งแล่นริ้ว นำพาให้ร่างกายเหมือนจะตายลง หรุบดิ้นลงสู่เหวลึก ที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครหยั่งถึง ไม่มีใครช่วยเขาได้..

"อืม.. ช่องนายนี่รัดแน่นดีจริงๆ ของเด็กมันดีอย่างนี้นี่เอง.."

ดีจนทนไม่ไหว ..

ภายในอีกไม่กี่ชั่วอึดใจ อะไรอะไรมันก็เปลี่ยนไป จากที่ว่าใหญ่แล้วก็ต้องแพ้พ่ายเมื่อเจอสิ่งที่ใหญ่กว่า น่ากลัวกว่า

"อ๊าาา!!!" เชิดหน้าขึ้นสูง เหมือนจุกมวลที่ช่องทางรักและท้องน้อย สะท้านไปตามแนวสันกระดูก
หลับตาแน่น..

น้ำตาไหล..

ยิ่งไม่มีเจลหล่อลื่นหรืออื่สิ่งใด ความฝืดก็เป็นเหมือนแรงเสียดทาน ต่อต้านไม่ให้แท่งร้อนสอดใส่เข้าไป เป็นปรปักษ์จนเจ้าของเกิดความต้องการเอาชนะ..

"อ๊ะ! อ๊า ฮ..!" กระแทกย้ำซ้ำๆจนร่างกายเล็กสั่นคลอน หลั่งน้ำตาออกมาไม่ขาด สันดารของมนุษย์นำพาให้ร่างกายหนาไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ไม่คิดสงสารคนถูกกระทำ มองข้ามทุกอย่าง เพราะว่าตนไม่เดือดร้อนไงถึงไม่คิดจะใส่ใจ

นรกอาจจะกินกะลาหัวก็ได้นะใครจะไปรู้

"อึก อา อ๊า" เสียงของเด็กน้อยช่างน่าสงสารเหลือเกินสำหรับผู้ที่มองมา ผู้คนด้านหลังที่พยายามจะไม่มอง.. ไม่อยากให้ความสงสารมันกัดกินหัวใจไปมากกว่านี้.. 

เด็กน้อยผู้อ่อนต่อโลก แต่กลับถูกผู้ใหญ่กระทำให้รู้จักโลกที่แสนมืดมนนี้มากจนเกินไป 

สั่งสอนในสิ่งที่เด็กไม่ควรจะรู้ ไม่ควรจะเข้าใจ

แต่ในบางที.. 

มันก็อาจจะเป็นการสร้างภูมิต้านทานทางด้านต่างๆให้แก่เด็กก็เป็นได้ 

นั่นและ........

เพราะทัศนคติของแต่ละคนเรามันต่างกัน .... 

สันดารของพ่อแม่มันเป็นอย่างไร.. ลูกมันก็เป็นอย่างนั้น :)

ร่างบางกำมือแน่นจนเห็นเส้นเลือด ดวงตาเล็กหลับลง ไม่อยากสนใจอะไรอีกแล้ว 

ไม่เอาแล้ว.. ไม่เอาแล้วจริงๆ







เม้นให้หน่อยนะ --> http://my.dek-d.com/11842/story/viewlongc.php?id=994805&chapter=2