[Fic EXO]Queen of sin YAOI Intro {ฉากที่โดนเเบน}

[Fic EXO]Queen of sin YAOI Intro {ฉากที่โดนเเบน}

            by Random ✎ sin

          ภายในคอนโดหรู ห้องนอนที่แสนเงียบงัน แสงจันทน์ที่ทอประกายเข้ามาในห้องนอนหรูสีดำสนิท ร่างสองขยับเคลื่อนกันอยู่บนเตียงใหญ่ เสียงครางแหบพร่าในลำคอถูกปล่อยออกมาจากริมฝีปากสวยเป็นระยะระยะ เนื้อหนังมังสาเนียนสวยถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยรักสีกลีบกุหลาบสวยงามแลดูเส่หา ช่างเย้ายวน ยิ่งเมื่อตัดกับผิวสีขาวราวกับน้ำนมของคนใต้ร่างก็ยิ่งเด่นชัด แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกับร่างบางนี่มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นดวงตาคู่สวยที่หลับพริ้มแพรขนตางอนสวยนั่น จมูกเรียวโด่งเรียวนั่นช่างสวยงามและดึงดูดสายตาผู้คนเหลือเกิน

ริมฝีปากหนาระดมจูบทั่วดวงหน้าหวานสวย จูบที่ขมับแผ่วเบาราวกับบอกให้ผ่อนคลาย มือหนาที่กลอบกลุมมือบางทั้งสองข้างแน่น เลื่อนออกมาลูบไล้หนาอกเนียนละเอียด จูบที่ดูดดื่มร้อนแรง เรียวลิ้นร้อนตวัดกันและกัน ดูดดุนจนเกิดเสียงน่าอาย น้ำสีใสไหลรินลงมาตามมุมปากหยักช้าๆ ยิ่งเป็นอรรถรสให้รสจูบนั่นร้อนแรงยิ่งขึ้น ความหอมหวานกลิ่นหอมรัญจวนของกายบางยิ่งปลุกปั่นอารมณ์ดิบในกายให้พุ่งสูงขึ้น ลิ้นร้อนลากไล้ไปตามพันซี่เล็กช้าๆ พร้อมกับมือหนาที่ขยี้เค้นคลึงยอดอกสีสวยแรงๆจนช้ำและเริ่มชูชันจนกายบางรู้สึกเจ็บแสบ

ถึงแม้จะเจ็บแต่กายบางก็พร้อมจะทน หากมีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้มากขึ้นเขาก็พร้อมจะทำ.. แม้มันจะไม่มีค่าในสายตาของปาร์ค ชานยอลเลย.. แต่แบคฮยอนก็อยากทำ ถึงแม้ต้องเสียทั้งศักดิ์ศรี... เขาก็อยากชนะ อยากจะชนะอยู่เหนือคนพวกนั้น.. อยากจะชนะใจปาร์ค ชานยอล อยากให้ปาร์ค ชานยอลสนใจเขาบ้าง..

บทบรรเลงเพลงรักยังคงบรรเลงต่อไปไม่มีสิ้นสุด.. เสียงเพลงรำไร ไพเราะเสนาะหู เชิญชวนให้สองร่างไปสู่ประตูสวรรค์ แสงสว่างวาบที่รอให้พวกเขาก้าวเดินไปช้าๆ

เหงื่อกามไหลย้อยออกมาตามใบหน้าและไรผม เหมือนห้องแห่งนี้ร้อนสักร้อยองศาทั้งที่มันไม่ใช่ ห้องเงียบสงัดจนได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศดังแว่วเข้ามาในหูอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับเสียงครางพึ่งพอใจของคนทั้งคู่

ร่างสูงส่งแรงเข้าไปที่กายบางแรงขึ้น.. แรงขึ้น จนร่างบางรู้สึกจุก มือบางจิกเข้าไปที่ผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากบางแต่บวมเจ่อเคลือบแวววาวด้วยน้ำสีใสเผยอขึ้น จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะก้มลงประกดจูบอีกรอบ สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปเหมือนเคย.. และโพรงปากหวานนุ่มนี่ก็หวานเหมือนเคย.. หอมหวาน ช่วงชิงไปกี่ครั้งก็ไม่อาจจะเบื่อมีแต่เสน่หาติดตรึงใจมากขึ้นเท่านั้น

อกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามลมให้ใจที่รวยรินและแรงที่ร่างสูงส่งสอดแทรกความเป็นชายเข้ามาในตัว ช่องทางสีหวานเหมือนซีกขาด มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาช้าๆ แต่ร่างหนาก็ไม่สนใจ เขายังคงกระแทกแรงเท่าเดิม หน่ำซ้ำจะแรงขึ้นกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

ร่างกายเหมือนจะหลอมละลายลงกับสัมผัสนี้ช้าๆ เหมือนไฟที่แผดเผาให้เขาหลอมละลายลง รสจูบที่ได้รับก็เหมือนอาหารรสจัด.. ถึงจะเผ็ดแต่ก็ชวนให้ติดใจ

แสงจันทราที่ทอประกายลงมาประทะกับกายขาว ทอประกายแสงยามค่ำคืนเหมือนกับรูปปั้นประติมากรรมชิ้นเอก ที่บรรจงสร้างขึ้นมาได้สวยงามและมีราคา

แต่กายนี่.. ถึงจะสวยงาม.. และมีราคา.. แต่มันก็แปดเปื้อนแล้วละ ยอมจำนนให้ร่างหนาสวมใส่ความเป็นชายของเขาลงมาอย่างง่ายดาย เป็นฝ่ายเสนอตัวให้ผู้ชาย.. ง่ายไหมล่ะ..

ถึงจะสวยงาม.. และมีราคาแค่ไหน หากแปดเปื้อนด้วยมลทินแล้ว ก็คงไม่มีใครต้องการอีกแล้ว ไม่มีใครอยากใช้ของต่อจากใคร ไม่อยากได้ของที่เป็นตำหนิ แต่ถึงอย่างนั้นร่างบางก็ยอม แม้ต้องถูกตราหน้าว่าร่าน .. แม้จะถูกตราหน้าว่าง่าย แปดเปื้อน สกปรกเสียเท่าไหร่ เขาก็ยอม ยอมแรกกับการได้ใกล้ชิดกับปาร์ค ชานยอล

หน้าอกด้านของร่างบางทำงานหนัก มันเต้นแรงเหลือเกิน รู้สึกตื่นต้นและดีใจระคนไปพร้อมๆกัน หากตรีเป็นอัตราการเต้นของหัวใจ มันคงขึ้นสูงและลงต่ำหยึกหยักจนน่ากลัว

หัวสมองเริ่มขาวโพลนเมื่อบทรักใกล้จะสิ้นสุดลง มือหนาขยับเค้นคลึงจุดอ่อนไหวของร่างบาง ขยับขึ้นลงเร็วๆ เพื่อให้ร่างบางไปถึงฝั่งฝันพร้อมๆกัน

เรียวลิ้นร้อนแลบเลียยอดอกสีสวยอย่างหื่นกระหาย ระวนไปตามหน้าอกบาง.. ลำคอขาว.. ปลายคางมน.. และหยุดลงที่ริมฝีปากบางสีแดงสด สอดใส่เข้าไปภายในลิ้มลองความหวานอีกครา บดขยี้ จูบครึงแรงๆแต่ชวนลุ่มหลง

ร่างสองร่างกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยธารน้ำรักออกมาพร้อมๆกัน ทั้งหน้าท้องแกร่ง.. และช่องทางสีหวาน

ร่างหนาถอดถอนแก่นกายของตนเองออก พร้อมๆกับน้ำรักสีขาวขุ่นราวกับน้ำนมไหลหยอดย้อยออกมา พร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ผสมระคนออกมาด้วย ร่างบางหอบหายใจตัวโยน ยกมือบางของตนเองปาดเหยื่อของตนเองช้าๆ

“กลับไปได้แล้ว..” ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็นชา ผิดกลับตอนครางสุขสมเมื่อครู่

“ชานยอล.. ฉันก็เหนื่อยเป็นนะ..” เอ่ยอย่างตัดพ้อ นี่ไม่คิดจะสนใจอะไรเลยใช่ไหม

“กลับไปซะ.. นายเป็นคนเสนอตัวมาให้ฉันเอง ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น.. อ้อ แล้วต่อไปนี้เราก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกมันก็แค่วันไนท์แสตน..” ร่างสูงเอ่ย สายตาก็ไม่ได้ปรายมองแบคฮยอนแม้แต่น้อย เย็นชา.. แต่เขาก็ยังรัก

“เหอะ..” แบคฮยอนแค่นหัวเราะให้กับตัวเอง สุดท้าย.. เขาก็ไม่มีค่าอะไร.. มันก็แค่วันไนท์แสตน แต่เขาไม่ต้องการอย่างนั้นซะหน่อย..

“ไปซะ หวังว่าถ้าฉันออกมาจะไม่เห็นนายอีกนะ” ชานยอลหยิบผ้าขุนหนูของตนเองขึ้นมาพันท่อนร่างของตนเองเอาไว้ ปรายตามองคู่นอนของเขาเพียงชั่วครู่.. ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

“เป็นได้แค่นี้สินะ..” ริมฝีปากบางสั่นระริก น้ำตาสีใสเริ่มเอ่อคลอรอบๆดวงตา ร่างบางก้มหน้าลงซุกกับหว่างขาของตนเอง เป็นได้แค่นี้.. เป็นได้แค่นี้จริงๆ






กลับไปเม้น --> http://my.dek-d.com/11842/story/viewlongc.php?id=956074&chapter=1